Lekker nuile in het Molenhuis

In een uitverkocht Molenhuis in Beuningen genoot men zaterdagavond intens  van de try-out ‘Kiek Uut Mè Ofersteke’, gespeeld door  het Nimweegs Soaptheater. Leo van Stijn (74) heeft er 2 jaar aan geschreven en voert zichtbaar de regie van het stuk.Door Hans Straten

In de inleiding speelt Leo met het publiek en gaat in op de plaatselijke politiek. Zo stelde hij dat de Sint het dit jaar in Beuningen ook maar donker inziet en natuurlijk kwamen de zandproblematiek en de greep uit de kas voorbij. “Beuningen krijgt stadse allures” stelde van Stijn.

De voorstelling is een geschiedenisles gegeven door Ilse over Nijmegen. Het verhaal begint met het afzakken van de Waal op boomstammen door de Germanen. Bij Nijmegen vliegen ze uit de bocht en een deel van hen komt in het Bataafse Lent terecht en de rest in het Noviomagus Batavorum.

De klucht toont het publiek hoe dat gegaan moet zijn. Het publiek moet  zeegeluiden maken en de spelers schreeuwen vlak voor ze te water gaan tegen elkaar “Woar liegt nau eigenliek Lent?” en vervolgens vallen hele gezinnen in het water.  
“Non de ju, wa’n verhaol” roept er nog een en een ander :“wa’n elend”.

Van Tacitus, Karel de Grote , 1672 het rampjaar en de vrede van Nijmegen in 1678,  Ilse voert ons mee door de geschiedenis. Bij Marieke van Nimwegen wordt langer stil gestaan.  Duidelijk is dat van Stijn ook liedjes kan schrijven.

Hendrick Heuck toont aan de hand van een model hoe ‘zijn’ gierpont eeuwenlang Lent en Nijmegen verbond. Het bijzondere van het Nimweegs Soaptheater is dat voortdurend het betreffende historische figuur in dialoog treedt met iemand van nu. Het Nimweegs katten en nuilen ligt voor het oprapen. Er wordt even stil gestaan bij het wegvallen van hun sterspeelster Els van Gisteren (overleden oktober 2014). In een filmpje van een eerdere voorstelling maken we kennis met Els.

De oorlogstijd krijgt veel muzikale aandacht en uiteraard komt uitvoerig de bestrating van Plein 44 aan de orde. “Ik fien da deh op de Werelderfgoedlijst mot, want dah kumt geweun deur al die bommen die daar gevalle sien.”

En met de komst van de Oversteek zijn de Lentenaren pas weer echt met de Nijmegenaren  verenigd. Het Nimweegs Soaptheater weet het publiek te bespelen en ‘Kiek uut mè oversteke’ maakt de lachspieren los. Van Stijn heeft het (weer) geflikt.