Jan-Hein Hoftijzer vertelt…

BEUNINGEN, 22 januari 2013 – Door Hans StratenRegelmatig gaan we op bezoek bij een bekende uit de gemeente die over het heden en verleden van het dorp wat te vertellen heeft en vragen naar zijn of haar visie over het dorp en haar gemeenschap. Vandaag zijn we te gast bij Jan-Hein Hoftijzer uit BEUNINGEN. Ik sla de Burgemeester Geradtslaan in en vraag me af: Woon je hier nu een kleine stad of in een dorp? Jan-Hein is stellig “In een dorp. Kijk, al hebben we alle voorzieningen, het is toch kleinschaliger. Nijmegen is voor ons belangrijk, maar in Beuningen kennen we elkaar nog. Wij wonen 35 jaar hier en dan ken je veel mensen. Even naar het winkelcentrum, kan al gauw tot een uur uitlopen.” Jan-Hein Hoftijzer heeft gewerkt in het beroepsonderwijs. Naast zijn lesgevende taak was hij onder andere bedrijfscontact- functionaris. Vanuit die functie heeft hij een uitgebreid netwerk opgebouwd. Hij zit nog steeds niet stil en heden ten dage is hij onder andere de stuwende kracht achter de stichting Leergeld Tweestromenland. De stichting zet zich in voor kansarme jongeren in een financieel zwakke thuissituatie met weinig of geen kansen tot bijvoorbeeld sporten of om aan schoolactiviteiten mee te doen. De stichting gaat na screening het gezin op dat punt financieel ondersteunen. Waarom Leergeld?”Het is nog een statement uit de voorloper van de stichting. Daar stelden ze: Laten we deze jongeren schieten, dan komt een moment dat we leergeld betalen.” Het zorggebied loopt van Weurt tot Dreumel. Het gezin ontvangt de bijdrage voor een jaar en kan altijd vragen om verlenging. In het gebied komen ongeveer 600 jongeren in aanmerking en op dit moment zijn er 102 kinderen effectief in beeld. Jan-Hein stuurt de organisatie aan en is met name actief met de acquisitie. Na een startsubsidie van de provincie van € 20.000,- moet de stichting nu zijn eigen broek ophouden. Dat betekent dat Jan-Hein aan de bak moet bij het bedrijfsleven. Heden ten dage is een discrepantie tussen enerzijds een groeiende aanspraak op hulp en anderzijds een krimpende economie waarbij het aldoor moeilijker wordt gelden los te krijgen. Jan-Hein zit hier op zijn plek en ritselt daar waar het kan, al is de tijd veranderd.”Elk jaar organiseer ik een haringparty. Drie jaar geleden bracht het nog € 11.000,- op, maar het laatste jaar nog slechts € 3000,- . Dingen lopen nu anders, toch ook dit jaar weer bij Moeke Mooren.”Jan-Hein spreekt veel met zijn handen. Dit komt ongetwijfeld door het schoolmeesterschap, maar wellicht nog meer door de opvoeding van twee slechthorende adoptiekinderen.

BEUNINGEN, 22 januari 2013 –
Door Hans Straten

Regelmatig gaan we op bezoek bij een bekende uit de gemeente die over het heden en verleden van het dorp wat te vertellen heeft en vragen naar zijn of haar visie over het dorp en haar gemeenschap. Vandaag zijn we te gast bij Jan-Hein Hoftijzer uit BEUNINGEN.

Ik sla de Burgemeester Geradtslaan in en vraag me af: Woon je hier nu een kleine stad of in een dorp? Jan-Hein is stellig “In een dorp. Kijk, al hebben we alle voorzieningen, het is toch kleinschaliger. Nijmegen is voor ons belangrijk, maar in Beuningen kennen we elkaar nog. Wij wonen 35 jaar hier en dan ken je veel mensen. Even naar het winkelcentrum, kan al gauw tot een uur uitlopen.”

Jan-Hein Hoftijzer heeft gewerkt in het beroepsonderwijs. Naast zijn lesgevende taak was hij onder andere bedrijfscontact- functionaris. Vanuit die functie heeft hij een uitgebreid netwerk opgebouwd. Hij zit nog steeds niet stil en heden ten dage is hij onder andere de stuwende kracht achter de stichting Leergeld Tweestromenland. De stichting zet zich in voor kansarme jongeren in een financieel zwakke thuissituatie met weinig of geen kansen tot bijvoorbeeld sporten of om aan schoolactiviteiten mee te doen. De stichting gaat na screening het gezin op dat punt financieel ondersteunen.

Waarom Leergeld?
“Het is nog een statement uit de voorloper van de stichting. Daar stelden ze: Laten we deze jongeren schieten, dan komt een moment dat we leergeld betalen.”

Het zorggebied loopt van Weurt tot Dreumel. Het gezin ontvangt de bijdrage voor een jaar en kan altijd vragen om verlenging. In het gebied komen ongeveer 600 jongeren in aanmerking en op dit moment zijn er 102 kinderen effectief in beeld. Jan-Hein stuurt de organisatie aan en is met name actief met de acquisitie. Na een startsubsidie van de provincie van € 20.000,- moet de stichting nu zijn eigen broek ophouden. Dat betekent dat Jan-Hein aan de bak moet bij het bedrijfsleven. Heden ten dage is een discrepantie tussen enerzijds een groeiende aanspraak op hulp en anderzijds een krimpende economie waarbij het aldoor moeilijker wordt gelden los te krijgen.

Jan-Hein zit hier op zijn plek en ritselt daar waar het kan, al is de tijd veranderd.
“Elk jaar organiseer ik een haringparty. Drie jaar geleden bracht het nog € 11.000,- op, maar het laatste jaar nog slechts € 3000,- . Dingen lopen nu anders, toch ook dit jaar weer bij Moeke Mooren.”

Jan-Hein spreekt veel met zijn handen. Dit komt ongetwijfeld door het schoolmeesterschap, maar wellicht nog meer door de opvoeding van twee slechthorende adoptiekinderen.

Jan-Hein staat graag vooraan. Hij heeft het liefst de touwtjes in handen en wilt sturen. Op enig moment komt zijn rol in de woningbouwvereniging van Beuningen aan de orde.
Hij praat met verve over deze periode. Burgemeester Lurvink had hem gevraagd om in het bestuur te komen en als onderhandelingsvoorwaarde sleepte Jan-Hein er de subsidie voor een nieuw clubhuis voor de scouting uit.

Toen hij begon bij de woningbouwverenging lag er een dikke schuld. Het traject van wegwerken van die schuld heeft hem bij beëindiging een erepenning van Beuningen opgeleverd. In 1997 was het afscheid na 16 jaar bij de woningbouwvereniging en brak er een tijd van meer rust aan. Jan-Hein kan lobbyen en dat maakt hem gewild bij menige organisatie.

Met trots toont de ereburger de penning en oorkonde

Wat heb jij met Nicaraqua?
“In 1989 zochten wij als school een goed doel om daar samen met onze leerlingen geld voor binnen te halen. Een van onze docenten was zojuist in Nicaraqua geweest en liet foto’s zien van een “gebouw” van vier palen met een rieten dak erop. Er stond iemand voor een groep kinderen en daarmee was de hele school gezien. Wij hadden een goed doel.
Vandaag aan de dag staat er een kleuterschool, een basisschool en een voor voortgezet onderwijs.
Het ministerie van onderwijs van Nicaraqua heeft de scholen nu geheel overgenomen en onze invloed bestaat nu nog alleen uit een bemoeienis met het ICT-onderwijs en het Engels. De leerlingen hebben namelijk de beste startpositie op de arbeidsmarkt, wanneer ze hierin geschoold zijn. We hebben al vrij snel een stichting opgericht (Salto Adelante).
De HAN (Hogeschool Arnhem Nijmegen) participeert tegenwoordig ook binnen het project en zendt studenten uit voor een didactische onderbouwing van het onderwijs. Jaarlijks gaan er studenten in opleiding (LIO’s) naar Nicaraqua.
Op dit moment betrekken we de orthopedagogiek erbij. Daarmee naderen we de eindfase van ons “goede doel”. Het is een kwestie van enige jaren en dan staan ze daar geheel op eigen benen.”

Wat vind je van Beuningen.Nieuws.Nl? 
“Ik ken de site en denk dat het voor heel veel mensen leuke en interessante informatie heeft. Ik kijk eigenlijk te weinig en mogelijk dat dit interview een ommekeer gaat geven. De kracht zit in het plaatselijke. Compliment.”

Bij het weggaan is de ‘ritselaar’ mij aan het polsen voor een functie binnen ‘Leergeld’. Jan-Hein, ik ga nadenken.
Onderweg naar huis heb ik hoe dan ook, genoeg stof om over na te denken.

Foto’s/tekst: Hans Straten