Jan Hendriks vertelt…

BEUNINGEN, 2 februari 2013 – Door Hans StratenRegelmatig gaan we op bezoek bij een bekende uit de gemeente die over het heden en verleden van het dorp wat te vertellen heeft en vragen naar zijn of haar visie over het dorp en haar gemeenschap. Vandaag zijn we te gast bij Jan Hendriks uit Weurt.De kapstok laat het een en ander zien. Koperen kranen symboliseren het ambachtelijke beroep van Jan. En al is de loodgieter al zo’n 20 jaar buiten het arbeidsproces, het blijft zijn stiel. Niet meer werken, wat doet dat met de mens?”Het is dubbel. Ik werkte op het Canisius Ziekenhuis op de St Annastraat in Nijmegen en daar was werk genoeg. Toen wij naar de nieuwbouw gingen, aan de Weg door Jonkerbosch, werd het anders. Daar was geen werk meer voor me . Ik was 55 en wilde niet omscholen en dus maakte ik gebruik van een mooie regeling. De andere kant is dat ik van de een op de andere dag structuur kwijt raakte. Het ontbreken van regelmaat nekte me. Hoe zinvol kan het dan nog worden?”

BEUNINGEN, 2 februari 2013 –
Door Hans Straten

Regelmatig gaan we op bezoek bij een bekende uit de gemeente die over het heden en verleden van het dorp wat te vertellen heeft en vragen naar zijn of haar visie over het dorp en haar gemeenschap. Vandaag zijn we te gast bij Jan Hendriks uit Weurt.

De kapstok laat het een en ander zien. Koperen kranen symboliseren het ambachtelijke beroep van Jan. En al is de loodgieter al zo’n 20 jaar buiten het arbeidsproces, het blijft zijn stiel.

Niet meer werken, wat doet dat met de mens?
“Het is dubbel. Ik werkte op het Canisius Ziekenhuis op de St Annastraat in Nijmegen en daar was werk genoeg. Toen wij naar de nieuwbouw gingen, aan de Weg door Jonkerbosch, werd het anders. Daar was geen werk meer voor me . Ik was 55 en wilde niet omscholen en dus maakte ik gebruik van een mooie regeling. De andere kant is dat ik van de een op de andere dag structuur kwijt raakte. Het ontbreken van regelmaat nekte me. Hoe zinvol kan het dan nog worden?”

Jan laat me weten dat het hem zwaar viel en dat na al die jaren hij daar nog steeds mee bezig is. De ‘handige’ man van eerder, komt bijvoorbeeld niet meer aan klussen toe. Jan heeft met hulp zijn leven weer op de rails gekregen. Een vaste weekinvulling geeft hem de structuur terug en nu gaat het goed met hem.

Jan is een denker en laat veel door zijn hoofd gaan. Zo vallen om hem heen de laatste tijd nogal wat mensen weg en daar is hij behoorlijk mee bezig. Dat zet hem aan het denken en ziet hij dingen dichterbij komen.

Vertel eens iets over je jeugd
“Ik heb tot mijn achtste jaar op het eiland in het grindgat gewoond. Mijn vader werkte op een baggerschuit en daarom woonden wij daar. De eerste jaren baggerde hij nog in het grindgat en daarna, tijdens de oorlog, verplaatsten het werk zich naar net achter de Waalbrug.”

Jan vertelt over de omstandigheden op het eiland. Elke winter, tot soms wel drie keer, liep het huis onder water. Tot 30 cm in de woonkamer en in de keuken nog hoger. Het gezin woonde dan met vijf kinderen op zolder. Er stond een klein kacheltje en zijn vader had een gat door het dak gemaakt, waar de pijp doorging. In de woonkamer werden de meubels aan de balken in het plafond gehangen en zo kwamen ze de waterellende door.

“Tijdens het hoog water, ging het werk op de smederij gewoon door. De jongens stonden met de voeten in het water en moeder zorgde voor de koffie. Het was daar een hard bestaan en dan de kou, ik weet nog dat mijn vader op een late middag met de boot naar schippers roeide om spek tegen kolen te ruilen, want het zou koud worden. De volgende ochtend was het grindgat dicht gevroren. Kijk!
Wij konden allen niet zwemmen en ik denk nog vaak aan ons moeder en begrijp niet, dat zij daar niet gek van werd. In de oorlog hadden we onderduikers en later lagen bij ons ook nog Canadezen. Stel je eens voor: ons moeder met vijf kinderen en soms nog met vreemden, hele dagen op dat zoldertje, net zolang tot het water ging zakken. Bij Bernard Gelsing lagen ook Canadezen op zolder. Dat werd daar de office genoemd.
In de zomer liepen we altijd in de blote bast en op blote voeten, ook door de sintels en het metaalslijpsel van de smederij.
Bernard had een melkkoe en wij pompten het water zelf. Bij hoog water klommen wij via de aanrecht (geut) en pompte zo water. Hoe denk je trouwens dat het (buiten)toilet er dan uitzag?
Ik kwam een keer uit school en moest met mijn broertje naar het eiland roeien. Ik was wel zeven jaar, wat een verantwoordelijkheid. Ik hoor vader nog zeggen dat we nooit bij de korte dam moesten komen met de boot, want dan zouden we door de stroom verzwolgen worden.
Wat knepen we hem toen in Zaltbommel de Waal was gaan zitten en hier het water extreem steeg. Vader was bang dat bij dooi het huis en alles meegenomen zou worden door de stroom.”

Jan is een actieve man. Nog steeds EHBO-er en doet aan alle trainingen mee. Hij bezorgt voor de seniorenbond de cirkel en de Nestor. Op woensdagavond en vrijdagmorgen staat Jan in de sportzaal en sport hij actief.

Jan heeft geen auto en hij fietst daar waar het kan.

“Ik heb een fantastische vrouw die mij de ruimte geeft en begrip heeft voor al mijn activiteiten en ik heb dat voor haar. Dat kun je alleen maar als je het samen eens bent.
Ik zie gewoon bij mijn kinderen hetzelfde gebeuren. Ook zij zijn actief en staan open voor anderen. Ik zie gebeuren, dat dit ook weer doorgegeven wordt aan hun kinderen. Dat is toch geweldig!”

NAG
Jan is 61 jaar lid van NAG en beleeft nog steeds veel plezier aan het maken van muziek. Bij doorvragen is toch weer de bovenliggende reactie, dat hij de oude kornuiten mist. Hij somt de namen van leden op, die in de loop van de jaren zijn weggevallen en waarmee hij zo veel beleefd heeft. En dan…
“Ik heb wel een aparte bril voor het lezen van de partijen en waarmee ik tevens de dirigent kan zien.”

Door zijn grote inzet heeft NAG Jan benoemd tot Lid van Verdienste

Bij het afscheid zie ik de denker. Het is druk in zijn hoofd, heeft plezier in het leven en geniet. Jan is bovenal een realist.

 

Foto’s/tekst: Hans Straten


Eerder verteld…..
Januari (2): Jan-Hein Hoftijzer
Januari: Bernard Aalbers
December: Monique Magdelijns
November: Nellie Swartjes
November: Wim Piels
Oktober: Bianca Beelen Vlaspoel
September: Edwin de Waal
Augustus: Kees Aalbers
Juni: Freek Gelsing
Mei: Pater Jan Volkers
April: Virginia Bartels
Maart: Koos Arts
Februari: Jan Lemmen
Cookieinstellingen