Annie Luben vertelt…

BEUNINGEN, 1 april 2013  Door Hans StratenRegelmatig gaan we op bezoek bij een bekende uit de gemeente die over het heden en verleden van het dorp wat te vertellen heeft en vragen naar zijn of haar visie over het dorp en haar gemeenschap. Vandaag zijn we te gast bij Annie Luben uit Weurt.De nieuwbouw van WOZOCO blijft je telkens aangenaam verrassen. Wat woont men hier mooi. Bij elkaar en toch vrij van elkaar. Zoals ook bij Annie, zij heeft de voordelen van de communiteit, maar binnen krijg je het idee dat ze vrijstaand woont. Het blijft jammer dat de opzet van de Paters Maristen niet van de grond gekomen is. De paters hadden namelijk een visie neergelegd over een zorgcentrum met aanpalende woongelegenheid voor 55 plus. In het zorgcentrum zou aanwezig zijn een huisartsenpost, de fysiotherapie, diëtisten, een kapper, recreatieve activiteiten, etc, etc. Het klooster zou centraal komen te staan. Echter de finale afspraken zijn nooit vastgelegd en bleek niet bindend te zijn.Annie zit er niet mee en woont weer op een steenworp van haar geboorteplek. Op de hoek Dijkstraat/ Pastoor van de Marckstraat (huidige Volendamse tuin) stond haar geboortewieg. Annie komt uit een gezin met vijf meisjes en haar vader was de timmerman van het dorp. Vader Jan was samen met de smid ook wagenwielen maker. Ook doodskisten werden door vader Luben gemaakt. “In de winter was het te koud voor de lijm en werden de kisten bij ons in de keuken in elkaar gezet. Vader was, wat je nu zou zeggen, breed inzetbaar. Hij ging voor bij het rozenkrans bidden, daarna de kist maken, het afleggen en mee de kist dragen.

BEUNINGEN, 1 april 2013 
Door Hans Straten

Regelmatig gaan we op bezoek bij een bekende uit de gemeente die over het heden en verleden van het dorp wat te vertellen heeft en vragen naar zijn of haar visie over het dorp en haar gemeenschap. Vandaag zijn we te gast bij Annie Luben uit Weurt.

De nieuwbouw van WOZOCO blijft je telkens aangenaam verrassen. Wat woont men hier mooi. Bij elkaar en toch vrij van elkaar. Zoals ook bij Annie, zij heeft de voordelen van de communiteit, maar binnen krijg je het idee dat ze vrijstaand woont.

Het blijft jammer dat de opzet van de Paters Maristen niet van de grond gekomen is. De paters hadden namelijk een visie neergelegd over een zorgcentrum met aanpalende woongelegenheid voor 55 plus. In het zorgcentrum zou aanwezig zijn een huisartsenpost, de fysiotherapie, diëtisten, een kapper, recreatieve activiteiten, etc, etc. Het klooster zou centraal komen te staan. Echter de finale afspraken zijn nooit vastgelegd en bleek niet bindend te zijn.

Annie zit er niet mee en woont weer op een steenworp van haar geboorteplek. Op de hoek Dijkstraat/ Pastoor van de Marckstraat (huidige Volendamse tuin) stond haar geboortewieg. Annie komt uit een gezin met vijf meisjes en haar vader was de timmerman van het dorp. Vader Jan was samen met de smid ook wagenwielen maker. Ook doodskisten werden door vader Luben gemaakt.

“In de winter was het te koud voor de lijm en werden de kisten bij ons in de keuken in elkaar gezet. Vader was, wat je nu zou zeggen, breed inzetbaar. Hij ging voor bij het rozenkrans bidden, daarna de kist maken, het afleggen en mee de kist dragen.

Soms ging de gemaakte kist op een wagentje naar ons huis. Hij deed er dan een deken over en denk maar niet dat wij ooit onder die deken durfden te liggen. Gek, want daar was nooit iets mee gebeurd.”

De maat nemen
“Op een keer belde een oom van me naar mijn vader en zei, Jan, kun je langs komen om ons vader de maat te nemen . Waarom sprak mijn vader. Is hij overleden? Nee hij hoest zo!! Lachen!!!!”

Annie kan er nu nog om lachen.

“Gij bent er een van Jan Lubben” hoort ze nog wel eens in het dorp.

En dan iets anders, of ik even wilde helpen:
Ze liep al langer met het idee om op Facebook te gaan maar die installatie!!! En vijf minuten later hadden nichtjes al een vriendschapsverzoek in hun mailbox. Annie geniet zichtbaar.
En dan op de vriendenlijst: “En die ken ik en die ken ik ook.”

Wat kan Social Media veel betekenen. Annie kijkt naar foto’s van familie in Australië en Utrecht. Facebook verbindt.

Die twee horen bij…

De familieband is stevig en wordt met FB en internet nog steviger. Ze illustreert dit door aan te halen, dat ze vandaag nog een nichtje uit Limburg gemaild heeft, of ze goed door het winterweer is gekomen?

“Ja ik heb wel geen kinderen maar toch wel zorgen over mijn nichtjes of ze het wel goed maken. En met één mailtje, ben ik weer gerustgesteld.”

Opleiding
Na het Weurtse schoolleven ging Annie naar de Mulo op de Bijleveldsingel in Nijmegen en vervolgens begon ze bij de ING. 40 jaar heeft ze daar gewerkt en met veel plezier. Met vrienden uit die tijd heeft ze veel vakanties gemaakt. Ze vertelt met enthousiast over Berlijn, Ierland, Egypte, Bulgarije, Toscane en het Garda Meer. Deze cultuurreizen betekenen veel voor.

Annie Luben staat midden in het leven en is erg actief. Ze is al 15 jaar vrijwilliger bij het Streekmuseum in Beneden Leeuwen, zit in de educatiecommissie van het museum, zit in het bestuur van de seniorenvereniging Weurt, is actief binnen de Zonnebloem Weurt en ze verzorgt het typewerk voor het parochieblaadje. Annie staat open voor vernieuwing en is geïnteresseerd in de medemens. Dat maakt Annie tot een mooi en evenwichtig mens.

“Het leukste werk dat ik bij de bank gedaan heb was bij personeelszaken. De gesprekken met mensen vond ik bijzonder.”

Relaties en het onderhouden is belangrijk voor Annie. “Mijn moeder zei op haar sterfbed: Ik hoef geen bloemen en missen, maar wel dat het tussen jullie goed blijft gaan.”

In haar rechterhand heeft ze het pijpenrek van vader

Na even zoeken weet ze haar vader te typeren. “Een behouden en bescheiden man.”

Annie Luben is niet impulsief, maar doordacht.
Ze is empatisch en behulpzaam. Staat open voor het nieuwe en dat zonder de stuwende (remmende) kracht van kinderen.

Foto’s/tekst: Hans Straten