Regelmatig gaat Hans Straten op bezoek bij iemand uit de gemeente die over het heden en verleden van het dorp wat te vertellen heeft en vraagt dan naar zijn of haar visie over het dorp. Vandaag is hij te gast bij Antoon Klaassen (65) uit Weurt.
De deur gaat van het nachtslot en Antoon nodigt mij breed lachend uit om binnen te komen.
“Loop maar door Hans en zoek een stoel”. Ik kom binnen in een gezellig huis.
De koffie is klaar. De zon schijnt en Antoon heeft er zin in.
tyqwhea20vjod1rcem9xb9dyx
“Kijk mijn vader is wel een echte Weurtenaar, maar ik woon feitelijk pas sinds 1970 in Weurt. We zijn in Winssen getrouwd en direct in Weurt gaan wonen. Ik heb heel lang bij WVW gevoetbald, tennis nog steeds , jaren lang in SJW meegedraaid en een flinke tijd bij de NAG gezeten. Ik vind dus wel dat ik ook een Weurtenaar ben.”
Antoon is een gezellige prater. Hij is graag aan het woord en is onderhoudend. Hij wil mij alles wel laten zien. Er komen tijdschriften langs, foto’s, hij wil op veel manieren zijn woord kracht bijzetten.
Weerzinwekkend
Antoon is al bijna 10 jaar met pensioen, want als brandweerman was je vroeger met 55 jaar uitgewerkt. Hij vertelt ook over zijn werk, want als je naast je beroep ook 15 jaar op de ambulance gereden hebt, dan heb je veel meegemaakt. Antoon vertelt over gruwelijke beelden die hem nog op zijn netvlies staan en over de soms weerzinwekkende situaties die hij aantrof bij ongevallen. Hij is echter extreem nuchter in zijn beleving en laat zien dat hij dingen goed kon plaatsen en weg kon zetten. Hij bewondert hierin de hulp van zijn vrouw en ook zijn collega’s, want daardoor was hij in staat om het te verwerken.
“ Wij konden ons ei kwijt. Maar als je geen goede achterban hebt en op het werk het niet kunt uitpraten, dan gaat het fout met je. Nu gaan die dingen anders, maar vroeger ging het zo en het was je werk. Neem: iemand gooit zich voor de trein, wij worden ingeschakeld. Dan kom je aan en moet je gewoon ………………”
Antoon vertelt over situaties die ik op www. beuningen.nieuws.nl niet kan herhalen.
Ik zie het voor me en mijn bewondering voor mensen in de hulpverlening is immens.
Tegenwoordig ervaren hulpdiensten vaak agressie, was dat vroeger ook?
“Zeker, dat gebeurde vroeger ook en toch was ik nooit bang. Ik pakte een zware blusspuit en zei, kom maar op dan. Ik ging niet opzij, maar of dat nu nog kan betwijfel ik. Sommige Nieuwjaars vuren lieten wij, als het verantwoord was, gewoon bestaan en dat uiteraard in overleg met de politie..”
Rens
Een trotse opa van Rens vertelt over zijn kleinzoon van 2,5. In een vitrinekast staat, waar zijn hart sneller van gaat kloppen. Van boven tot beneden ladderwagens.
“ Rens weet heel goed, dat hij er niet aan mag komen. Komt hij in de buurt, dan kijkt hij mij al aan.”
We zullen nog wel eens zien, Antoon.
x5wog0aaq01lx239m4h9dx91c
Met 14 jaar al achter het stuur van een vrachtwagen
Toon Klaassen (vader) had een eigen transportbedrijf, dat helaas geen voortzetting heeft gevonden. De zoons, waaronder Antoon, werkten al vroeg in het bedrijf mee.
“Als ik uit school kwam, dan kon ik direct door. Ik reed zelfstandig op een vrachtwagen bij de kleiafgraving. Het was geen openbare weg en dus vond mijn vader dat goed. Ik reed dan naar de graafmachine en leverde het een eind verder af. Mijn twee broers en ik reden daar dan met ieder een eigen wagen. Mijn vader was streng hoor en hield het goed in de gaten. Wij hadden bijvoorbeeld een Harley Davidson en ik ging een keer op de weg rijden (zonder rijbewijs). Mijn vader hoorde dat en direct verkocht hij de motor. ”
Zonnebloem
Als vrijwilliger is hij breed inzetbaar bij activiteiten van de Zonnebloem. Ik kan het niet bijhouden. Bootreizen, dagreizen, rondvaarten, stedentrips, Antoon is inzetbaar.
“Een reis op de Rhein naar Duitsland (Rüdesheim) is prachtig. ’s Nachts varen we en overdag bezoeken we steden als Keulen en Koblenz . Ik help de mensen waar ik kan en duw rolstoelen. Ik krijg een fantastisch gevoel als ik bij het afscheid tevreden mensen zie en soms met emotie afscheid moet nemen. Daar doe ik het voor.”
Als dank voor de 13e keer kreeg Antoon “het duwertje”
stdzeio4u7s6t024sjhj4t5dn
Landelijke, regionale en lokale zonnebloemverenigingen mogen een beroep op Klaassen doen. Hij is met zijn opgeruimde karakter de geschikte man en zeer gewild.
WVW
“Het was 1968, dat ik met NAG tegen WVW voetbalde. Ik speelde voor de NAG en maakt drie doelpunten. Heinz Engelen (van WVW) zei “ hé Klaassen, kom jij maar bij WVW voetballen. Je meisje woont hier en jij bent vaak in Weurt. Jij moet maar hier spelen.”
En zo speelt Antoon vervolgens in het 3e , het 2e en in het 1e van Weurt. De laatste periode tot aan zijn 58e bij de veteranen. Zo af en toe is hij nog wel eens langs het veld te vinden.
“Och naar de veteranen kijken blijft leuk.” zegt Klaassen
Wat is voor jou aan Weurt veranderd?
“Ik vind jammer, dat er tegenwoordig minder muziek gemaakt in Weurt.
Vroeger had je een drumband, een jeugdband en een muziekkorps. Het is zo jammer, dat men hier geen plezier meer in vind.”
En dan neem ik afscheid…………… van een actieve pensionado, die niet alleen nuchter is, maar bovendien een groot hart heeft en kan invoelen.
Maar het allerbelangrijkste is:
Antoon Klaassen is vrolijk, lachen.
………………..en gaat de deur weer op het nachtslot.
Foto’s/tekst: Hans Straten
Eerder verteld…..
Juni 2013: Jan van Haren
April 2013: Annie Lubben
Maart 2013: Theo Zegers
Februari 2013: Jan Hendriks
Januari (2) 2013: Jan-Hein Hoftijzer
Januari 2013: Bernard Aalbers
December 2012: Monique Magdelijns
November 2012: Nellie Swartjes
November 2012: Wim Piels
Oktober 2012: Bianca Beelen Vlaspoel
September 2012: Edwin de Waal
Augustus 2012: Kees Aalbers
