Marleen Nuij (61) is dit jaar aan haar 41-ste schooljaar begonnen en dan ook nog alle afgelopen 40 op de Ruyterschool. De school staat hier binnenkort bij stil en viert het 40-jarig jubileum op 2 oktober samen met oud leerlingen, oud collega’s en oud ouders.Door Hans Straten
Begin eens bij het begin?
Ik ben opgeleid aan de pedagogische academie Groenewoud in Nijmegen en heb in Nijmegen stage gelopen. In 1974 werd ik in Weurt aangesteld en kreeg meteen een eerste klas. In de loop der jaren heb ik aan alle klassen les gegeven en dat bijna altijd in een eigen vast lokaal. Dit jaar ben ik verhuisd en zit nu pas in mijn derde lokaal. Het lokaal is groter, want mijn huidige groep bestaat maar liefst uit 31 leerlingen. Overigens, toen ik begon was de klassengrootte 35 en zo zijn we weer terug bij af.
Zijn er verschillen tussen de leerlingen van toen en nu?
De kinderen van nu hebben een brede ontwikkeling. Zij hebben bijvoorbeeld meer vakantie ervaring en weten door de moderne informatieverstrekkers gewoon meer. Dat merk je bij spreekbeurten en dat is erg leuk om te zien. De leerlingen zijn ook mondiger geworden. Maar wat blijft is dat kinderen, net als vroeger, graag willen leren. Het onderwijs is uiteraard behoorlijk veranderd. In het begin stond ik met een krijtje in de hand voor een bord, later met een stift voor een whiteboard en nu werk ik met een digibord.
Een digibord is verbonden met het internet en biedt echt perspectief. Bijvoorbeeld gisteren vroeg een leerling iets over katoen en hup even later staat er een katoenplant op het bord. En toch is er weer niet zo veel veranderd. Vroeger gingen kinderen uit de zesde klas helpen in de eerste klas bij het lezen en nu gebeurt dat gewoon weer, al noemen ze het nu tutorlezen.
Valt het lesgeven je zwaar en hoe lang ga je door?
Ik ga alle dagen met plezier naar school. Ik vind het gewoon zo leuk dat ik niet wil stoppen.
Dit jaar heb ik wel leeftijdsgebonden verlof ingezet wat inhoudt dat ik één dag in de week vrij ben. In de afgelopen jaren heb ik dat verlof altijd gespaard en heb dus nogal wat staan, maar vooralsnog blijf ik daar vanaf. Tot hoe lang ik doorwerk weet ik nog niet, als ik naar de regering kijk, dan moet ik nog wel een jaar of vijf.
Wat is het leuke aan de Ruyterschool?
Het is een dorpsschool en dat betekent dat je alle leerlingen en hun ouders kent. Het is wel eens gebeurd dat ik met een groep in de sneeuw aan het spelen was, er een ouder langs kwam en riep, “Juf Marleen, met hoeveel eten jullie vanavond?” Even later bracht ze, vers van het land, boerenkool. Zo leuk.
Nu heb ik kinderen van oud leerlingen in de klas en dat maakt het allemaal heel bijzonder.
lrt571eqdbx7ddrur8nly6ive
Verheug jij je op het nieuwe schoolgebouw?
Qua grootte gaan we er op achteruit en ook de speelplaats wordt kleiner. Natuurlijk is het prettig dat alles straks nieuw en modern is. Nu hebben we uiteraard ook alle moderne leermiddelen, maar dit gebouw is echt oud.
Marleen vertelt verder over een buitenlandse studiereis naar Aruba en het onverwachte oponthoud op de terugreis, waarmee een week vertraging werd opgelopen. Haar belangstelling en plezier in reizen blijkt als ze moeiteloos alle landen opsomt waar ze geweest is en ik weet nu al zeker waar de tijd in gaat zitten, als ze straks klaar is.
Annemiek Breimer (directeur Ruyterschool):
“Juffrouw Marleen is het collectief geheugen van de school is. Zij kent de geschiedenis en de onderwijskundige ontwikkelingen van de school als geen ander. Ze is de databank van weetjes. Zij wordt geroemd om haar didactische aanpak en haar gevoel voor ordening. Marleen gaat voor structuur, werkt nauwgezet en heeft eigenlijk geen leerplan nodig, want ze weet alles uit het hoofd.”
Marleen Nuij:
“De veertig jaren zijn omgevlogen. Het is net alsof ik gisteren begon. Toen ik zelf op de kleuterschool zat, wist ik al dat ik juffrouw wilde worden. ”
yhura240wqgtrotn162eb52w1
Zie: Uitnodiging jubileumreceptie van juf Marleen Nuij
