Ik bevind me op de grens tussen twee werelden. Daar schrik ik niet van. In IJsland heb ik letterlijk met één been op de Euraziatische tektonische plaat gestaan en met het andere op de Noord-Amerikaanse. (En daar is geen spagaat voor nodig. Nog niet, want de platen drijven langzaam uit elkaar).
De grens waarop ik nu zit, is van een iets andere orde. Dagelijks komen hier tientallen mensen voorbij zonder te beseffen dat ze een scheidslijn passeren. Het is een vergeten grens. Maar daar komt verandering in. Dankzij buurtvereniging De Loaters uit Winssen.
Misschien is het u al opgevallen. Sinds kort staat op een grasveldje aan de Kennedysingel een bankje. Wie er neerstrijkt, kijkt niet uit op een adembenemend panorama van besneeuwde bergtoppen en een ruisende waterval. Het oog ziet forsythia’s. Leuk als ze bloeien, maar verder niet direct betoverend. Toch is dit een bijzondere plek. Dit bankje markeert namelijk de overgang tussen het Land van Maas en Waal en het Rijk van Nijmegen.
Winssen is een grensdorp. De grens doorsnijdt zelfs het dorp. Dat bankje is dan ook bedoeld voor nog aan te stellen douaniers. Die kunnen dan even zitten tijdens hun koffiepauze. Nee, dat is flauwekul, maar dat over die grens is waar. Het Land van Maas en Waal eindigt bij de sloot vlak achter het bankje. De forsythia’s groeien in het Rijk van Nijmegen. Winssenaren die ten oosten van de scheidslijn wonen en zich Maas en Waler voelen? Pech gehad.
Waarom ooit bedacht is dat achter de forsythia’s in Winssen het Land van Maas en Waal begint? Dat heeft met oude waterschapsgrenzen te maken. In een streek tussen twee grote rivieren is waterbeheer van levensbelang. Er liggen dan ook diverse sloten en weteringen. Een rivier vormt in de grote wereld vaak een grens tussen twee landen. Wat past dan in Winssen? Precies, een slootje.
Buurtvereniging De Loaters gaat in het kader van Burendag een week na Burendag met het bankje aan de slag. (Loaters blijven Loaters). Goed plan, zo’n bankje. Ik zie ze al zitten, een Hoekgraver en een Hoge Bies. De een uit Maas en Waal, de ander uit het Rijk van Nijmegen. Twee werelden, samen aan de koffie. Dat is verbroedering.
