Meestal gebeurt er weinig opzienbarends tijdens mijn wandelingen door de uiterwaarden. De hond keft een keer (of dertig), ik gooi eens een bal of een frisbee, zie een buizerd vliegen, tref een bekende en dat is het zo ongeveer.
Laat duidelijk zijn: ik geniet van het lopen, van de gesprekken met mijn vader, van een puttertje op een distel, van Dribbel die voor me uit rent, dat is allemaal klein geluk. Gewoon en toch bijzonder.
Maar soms heb je van die dagen, dan is een doorsnee wandeling ineens een klein avontuur. Vroeg in de avond laten mijn vader en ik vaak samen de hond uit. Soms lopen we door de uiterwaarden heen en over de dijk terug. Dit keer niet. Onze route voert onderlangs in de richting van Deest en na het maïsveld besluiten we om te keren.
Ineens duikt de hond met zijn neus het gras in. Dat gebeurt vaker. Doorgaans ligt er dan iets dat wij heel smerig vinden. Dribbel niet. Die rolt er vol overgave doorheen of neemt een smakelijke hap stront.
Nu is er geen sprake van afval of poep. Want poep piept niet. Mijn dwergpinscher is van het type grote bek, klein hartje. Keihard blaffend op een groencontainer afstormen en dan op een meter of drie schielijk terugdeinzen, zo ongeveer. Deze keer is het anders. Dribbel hapt in het gras, springt terug en valt opnieuw uit. Er beweegt iets bruins. Een muis misschien? Dat is zo ongeveer het vervaarlijkste dier dat ik Dribbel ooit heb zien vangen.
Maar nee, het is geen muis. In de berm duikt een bruine rat op en die vlucht niet. Het dier dreigt met zijn knaagtanden en kiest de verdediging. Verkeerde keus. Ik voel niet de behoefte de rat als jachttrofee mee te nemen en dus vervolgen we onze weg.
Na een meter of vijftig wacht mini-avontuur twee. Krak. Twee pinken breken door de omheining en lopen plots midden op de weg. Als twee herders op weg naar de stal drijven we de dieren ongewild voor ons uit. Tot het gras in de berm zo aanlokkelijk is dat de dames blijven staan. Wij passeren rustig, met de hond kort aan de riem. Wonder boven wonder vergeet hij te blaffen.
Meestal gebeurt er weinig opzienbarends tijdens mijn wandelingen. Maar soms heb je van die dagen…
