Laatste in Nijmegen geëxecuteerde kwam uit Winssen

27 jul 2011, 17:17 • Nieuws

WINSSEN/NIJMEGEN, 27 juli 2011 - In het profielwerkstuk van de Nijmeeg- se tweeling Djafra en Layla Ifzaren is te lezen dat Johannes Baudoin uit Winssen, de laatste in Nijmegen geëxecuteerde is.Baudoin kreeg het doodvonnis voor de moord met voorbedachten rade op zijn eveneens in Winssen wonen- de jeugdvriendin Hendrina Otten.Baudoin en Hendrina kenden elkaar van jongs af aan. Na een korte verkering maakte Hendrina het uit nadat Baudoin wegens desertie en diefstal vast had gezeten. Baudoin kon haar echter niet verge- ten en bleef haar stalken. Toen zij zich verloofde met dorpsgenoot Jan Loeffen, sloegen de stoppen bij Baudoin door met de crime passionel als gevolg.In de nacht van dinsdag op woensdag 11 januari 1843 is Baudoin het huis aan de Waalbandijk, waar Hendrina nog bij haar moeder woonde, binnengedrongen. In een vlaag van jaloezie heeft hij de jonge vrouw met een broodmes achterna gezeten waarbij haar meermalen stak. Tijdens haar vlucht is ze buiten tegen de muur van de boerderij van de buren in elkaar gezakt en overleden. De volgende ochtend werd ze rond 7 uur door haar buurman gevonden.Baudoin bekende de moord en werd veroordeeld tot dood door ophanging. De executie vond plaats op 30 September 1843 op de Grote Markt in Nijmegen. Veel van zijn dorpsgenoten kwamen kijken naar de executie.In het voorwoord van hun profielwerkstuk schreef de Nijmeegse tweeling hoe zij bij dit verhaal kwamen.VoorwoordIedereen weet wat een crime d'amour is. Je leest ze in romans, aanschouwt ze in films en... je vind ze terug in onze geschiedenis. Talloze verhalen zijn er bekend over mensen die hun geliefde vermoorden. Zo ook het verhaal van Johannes Josephus Baudoin, die in het dorpje Winssen in de buurt van Nijmegen woonde rond 1840.Het verhaalJohannes J. Baudoin was op een nacht met een broodmes de woning van Hendrina Otten binnengeslopen. Hij had haar zo vaak gestoken dat ze het huis van haar buurman niet haalde, toen ze weg wist te vluchten. Ze stierf tegen de muur van haar buurmans boerderij in de sneeuw.De reden voor Baudoin om Hendrina om te brengen was (vreemd genoeg) door romantische gevoelens ingegeven. Baudoin kende Hendrina al jaren en hij had een relatie met haar. Dit werd verstoord doordat hij wegens diefstal een tijdje in de gevangenis terecht kwam. Toen hij weer vrijkwam wilde Hendrina niks meer van hem weten, ze was verloofd met een andere man. Haar afwijzing resulteerde uiteindelijk in haar dood.Baudoin kreeg de doodstraf voor de moord op Hendrina Otten. Op 30 September 1843 werd hij opgehangen op de Grote Markt in Nijmegen. Het was de laatste executie die in Nijmegen voltrokken werd. Dat maakt de executie natuurlijk al bijzonder, maar het meest opvallend aan het verhaal van Baudoin is zijn afscheid aan zijn familie en vrienden op de ochtend van de executie.Toen hij vanuit Winssen naar Nijmegen overgebracht werd zei hij tegen hen: "Nou...tot morgen dan." Deze uitspraak was natuurlijk vreemd en onlogisch omdat Baudoin er de volgende dag niet meer zou zijn. De mensen waren hierdoor zo geïntrigeerd dat de uitspraak in Winssen bleef voortbestaan in een spreekwoord: "Tot morgen, zei Baudoin."Dat spreekwoord liet ons ook niet meer los. In eerste instantie wilden we onderzoek doen naar de betekenis van het spreek- woord. Het enige wat we erover hebben kunnen vinden, is dat mensen de uitdrukking gebruikten wanneer ze voor een lastige taak stonden. Omdat de betekenis van het spreekwoord niet genoeg was om een heel profielwerkstuk mee te vullen, zijn we op een andere hoofdvraag uitgekomen. "Hoe zou de laatste geexecuteerde moordenaar van Nijmegen anno 2010 berecht zijn?"

WINSSEN/NIJMEGEN, 27 juli 2011 - In het profielwerkstuk van de Nijmeeg- se tweeling Djafra en Layla Ifzaren is te lezen dat Johannes Baudoin uit Winssen, de laatste in Nijmegen geëxecuteerde is.

Baudoin kreeg het doodvonnis voor de moord met voorbedachten rade op zijn eveneens in Winssen wonen- de jeugdvriendin Hendrina Otten.

Baudoin en Hendrina kenden elkaar van jongs af aan. Na een korte verkering maakte Hendrina het uit nadat Baudoin wegens desertie en diefstal vast had gezeten. Baudoin kon haar echter niet verge- ten en bleef haar stalken. Toen zij zich verloofde met dorpsgenoot Jan Loeffen, sloegen de stoppen bij Baudoin door met de crime passionel als gevolg.

In de nacht van dinsdag op woensdag 11 januari 1843 is Baudoin het huis aan de Waalbandijk, waar Hendrina nog bij haar moeder woonde, binnengedrongen. In een vlaag van jaloezie heeft hij de jonge vrouw met een broodmes achterna gezeten waarbij haar meermalen stak. Tijdens haar vlucht is ze buiten tegen de muur van de boerderij van de buren in elkaar gezakt en overleden. De volgende ochtend werd ze rond 7 uur door haar buurman gevonden.

Baudoin bekende de moord en werd veroordeeld tot dood door ophanging. De executie vond plaats op 30 September 1843 op de Grote Markt in Nijmegen. Veel van zijn dorpsgenoten kwamen kijken naar de executie.

In het voorwoord van hun profielwerkstuk schreef de Nijmeegse tweeling hoe zij bij dit verhaal kwamen.

Voorwoord
Iedereen weet wat een crime d'amour is. Je leest ze in romans, aanschouwt ze in films en... je vind ze terug in onze geschiedenis. Talloze verhalen zijn er bekend over mensen die hun geliefde vermoorden. Zo ook het verhaal van Johannes Josephus Baudoin, die in het dorpje Winssen in de buurt van Nijmegen woonde rond 1840.

Het verhaal
Johannes J. Baudoin was op een nacht met een broodmes de woning van Hendrina Otten binnengeslopen. Hij had haar zo vaak gestoken dat ze het huis van haar buurman niet haalde, toen ze weg wist te vluchten. Ze stierf tegen de muur van haar buurmans boerderij in de sneeuw.

De reden voor Baudoin om Hendrina om te brengen was (vreemd genoeg) door romantische gevoelens ingegeven. Baudoin kende Hendrina al jaren en hij had een relatie met haar. Dit werd verstoord doordat hij wegens diefstal een tijdje in de gevangenis terecht kwam. Toen hij weer vrijkwam wilde Hendrina niks meer van hem weten, ze was verloofd met een andere man. Haar afwijzing resulteerde uiteindelijk in haar dood.

Baudoin kreeg de doodstraf voor de moord op Hendrina Otten. Op 30 September 1843 werd hij opgehangen op de Grote Markt in Nijmegen. Het was de laatste executie die in Nijmegen voltrokken werd. Dat maakt de executie natuurlijk al bijzonder, maar het meest opvallend aan het verhaal van Baudoin is zijn afscheid aan zijn familie en vrienden op de ochtend van de executie.
Toen hij vanuit Winssen naar Nijmegen overgebracht werd zei hij tegen hen: "Nou...tot morgen dan." Deze uitspraak was natuurlijk vreemd en onlogisch omdat Baudoin er de volgende dag niet meer zou zijn. De mensen waren hierdoor zo geïntrigeerd dat de uitspraak in Winssen bleef voortbestaan in een spreekwoord: "Tot morgen, zei Baudoin."

Dat spreekwoord liet ons ook niet meer los. In eerste instantie wilden we onderzoek doen naar de betekenis van het spreek- woord. Het enige wat we erover hebben kunnen vinden, is dat mensen de uitdrukking gebruikten wanneer ze voor een lastige taak stonden. Omdat de betekenis van het spreekwoord niet genoeg was om een heel profielwerkstuk mee te vullen, zijn we op een andere hoofdvraag uitgekomen. "Hoe zou de laatste geexecuteerde moordenaar van Nijmegen anno 2010 berecht zijn?"

Het antwoord van de tweeling op deze hoofdvraag luidt samen- gevat als volgt:
Baudoin zou anno 2010 een stuk milder veroordeeld zijn dan vroe- ger. Tegenwoordig is er veel meer bekend over psychiatrische stoornissen en ziektes. De kans is nu veel groter dat een psychi- sche stoornis bij Baudoin ontdekt zou worden die hem ontoe- rekeningsvatbaar maakt. Dit, en de afschaffing van de doodstraf zijn de voornaamste redenen waarom de veroordeling er nu zo anders uit zou zien dan in 1843.

Het profielwerkstuk met de titel 'De laatste executie in Nijmegen' is als pdf in de bibliotheek catalogus van gemeente Nijmegen te lezen.