Na het mijn leidinggevende te hebben verteld stel ik ook een klein aantal collega’s op de hoogte omdat ik denk dat ze me kunnen helpen via hun netwerk. Maar niet alleen om die reden maar ook om af en toe te kunnen sparren over het pad dat ik zal gaan lopen. Het is fijn om tegen anderen aan te praten zodat jezelf je gedachten beter op een rij kan krijgen.
Iedereen is verbaasd, maar ze geven aan als ik vertel wat ik wil gaan doen dat ik dit met veel enthousiasme breng en ga stralen. Dat bevestigt mijn gevoel dat ik een juiste beslissing gemaakt heb. Maar ja, een beslissing betekent nog niet dat ik er al ben. Er zal nog heel wat moeten gebeuren voordat ik bij de eindstreep ben.
Want kiezen voor iets is niet makkelijk, maar dan ook nog precies weten wat dan, dat vind ik moeilijk. Al merk ik wel dat in de eerste dagen na mijn besluit dat ik door te praten met vrienden, kennissen en collega’s mijn brede scoop wat verlies en dat is ook prima.
Waar heb ik nu voor gekozen? Door mijn ervaring met vrijwilligerswerk op verschillende gebieden en het onderdak bieden aan statushouders, die wachten op een woning is het voor mij duidelijk. Ik wil dié richting op. Iets met vluchtelingen. En dat kan zijn van taalles tot coördinator of misschien wel voor een hulporganisatie die ter plekke hulp bieden.
Helaas heb ik geen medische achtergrond en daardoor worden mijn mogelijkheden wel wat beperkt. Maar ik heb er vertrouwen in dat ik genoeg mogelijkheden heb om gebruik van te maken.
Al gauw heb ik een afspraak met een vertegenwoordiger van Takecarebnb, de organisatie, die statushouders naar een gastgezin bemiddeld. In een park in Nijmegen spreken we over hoe ik het voor me zie en wijst me op een aantal zaken waar ik niet zo 1, 2, 3 aan dacht. Ik besluit na dit gesprek me meer in te gaan lezen in een project dat in een van de buurgemeente opgestart is en dat op een intensieve manier met statushouders aan de slag gaat zodat ze eerder kunnen uitstromen naar werk of een opleiding.
Vanwege de coronacrisis blijkt dat de taalcursus die mijn huisgenoot zou gaan volgen nu niet persoonlijk is, maar online. Dat betekent dat hij in het bezit moet zijn van een laptop anders kan hij niet deelnemen. Ik zie de paniek in zijn ogen omdat hij het bedrag dat een laptop kost niet voorhanden heeft. Ik denk alleen, dat gaat niet gebeuren, we gaan hier een oplossing voor zoeken.
Ik heb een groot netwerk op LinkedIn en met een oproep op dit medium levert dat me in een ochtend een laptop op, die ik in Ewijk kan ophalen. Ik ben superblij en mijn huisgenoot kan zijn oren niet geloven en bedankt me met een high five en een knuffel.
